“Marmora Asiatica – ku archeopetrologii w Polsce” to pionierski, pierwszy w historii polskiej archeologii, interdyscyplinarny projekt realizowany na terenie Turcji, finansowany przez Narodowe Centrum Nauki. Pomysłodawczyni i project leaderka grantu, dr Dagmara Wielgosz-Rondolino z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, od 2013 do 2017 roku przewodziła ekspedycji, której celem była dokumentacja najważniejszych, antycznych kamieniołomów marmuru w Azji Mniejszej. Ta popularna do dziś skała, była w starożytności obiektem pożądania budowniczych i rzeźbiarzy. To z niej wykonano najsłynniejsze dzieła świata antycznego. Jednak większość turystów, oglądając zabytki starożytnego Rzymu czy Grecji, nie zastanawia się jaką drogę przebył ten bezcenny materiał, by z prostokątnego bloku stać się elementem, podziwianej do dziś antycznej budowli. Odpowiedzi szukaliśmy w pięciu centrach wydobywczych – Göktepe, Dokimeion (Afyon), Altintaş, Aphrodisias, Prokonnesos (Wyspa Marmara) i Ephesos (Efez). Do współpracy w ramach projektu zostali zaproszeni przedstawiciele kilku krajów i instytucji, członkowie Fundacji Dajna mieli zaszczyt znaleźć się w tym elitarnym gronie. W międzynarodowej ekipie konfrontowaliśmy polskie, tureckie, włoskie, litewskie i amerykańskie doświadczenia archeologów i geologów z IG PAN i IA UW, tureckiego MTA i MCT oraz włoskiego LAMA. Najważniejsze statystyki ekspedycji to: 250 km2 objętych badaniami powierzchniowymi (przy przewyższeniach terenu od 0 do 2000 m n.p.m.), pobranie ponad 1000 próbek marmurów, wykonanie ponad 500 skanów laserowych i przejechanie 36 tyś. kilometrów. Przed nami ostatni etap projektu – 2018 rok to czas budowy bazy danych geofizycznych, petrograficznych i archeologicznych.
