Uzupełnieniem badań związanych z tradycyjnymi pracami weryfikacyjnymi i dokumentacyjnymi było zastosowanie nowoczesnym metod pozyskiwania, przetwarzania i prezentacji danych. Głównymi narzędziami, które zostały wykorzystane do pozyskiwania danych były skanery laserowe oraz tachimetry elektroniczne. Naziemne skanowanie laserowe wykonano przy użyciu skanera laserowego Leica HDS C10 o zasięgu 300 m i dokładności 1 mm. Skanowanie lotnicze odbyło się przy użyciu Systemu LiteMapper 6800i składającego się ze skanera Riegl LMSQ680i, pracującego w oparciu o pomiar fali ciągłej z funkcją MultiTimeAround umożliwiającą pozyskiwanie danych z wyższego pułapu lotu (do 3000m AGL), nowej generacji systemu GPS/INS (seria IMUIIe), kamery cyfrowej Hasselblad 39 Mpix lub 50 Mpix (oba skanery laserowe mają możliwość wykonywania pomiarów z prędkością do 266 tys. punktów i do 200 linii na sekundę przy dokładności 20mm) oraz samolotu Cessna 402. Samolot wyposażono w dwa silniki tłokowe z turbodoładowaniem, o mocy 300 KM każdy, umożliwiające osiągnięcie pułapu 8000 metrów. Ich moc jest wystarczająca do kontynuowania lotu nawet w wypadku awarii jednego z nich. Urządzenia radionawigacyjne na pokładzie samolotu spełniają wszystkie międzynarodowe standardy – samolot może wykonywać loty bez widoczności ziemi, wyłącznie na podstawie wskazań przyrządów pokładowych. Dodatkowe zbiorniki paliwa umożliwiają nieprzerwany lot samolotu przez sześć godzin i zwiększają zasięg samolotu do ponad 2000 km. Prędkość przelotowa to prawie 300 km/h. Samolot został zmodyfikowany dla potrzeb montażu kamery fotogrametrycznej. Skanowanie i opracowanie wyników – Marcin Gładki oraz firma MGGP Aero.
W oparciu o dane lotniczego skanowania laserowego do weryfikacji terenowej wytypowano 38 form terenowych, W grupie tej znalazły się domniemane osiedla obronne i grodziska, gródki strażnicze, cmentarzyska lub pojedyncze kurhany, relikty architektury oraz okopy. Prospekcja terenowa potwierdziła obecność jednego cmentarzyska kurhanowego, jednego cmentarzyska płaskiego (identyfikacja możliwa dzięki regularnym wkopom), pięciu pojedynczych kurhanów, trzech reliktów architektury oraz okopów z II wojny światowej. Ponadto zarejestrowano sześć form terenowych – domniemane osiedla i gródki strażnicze, których ostateczna weryfikacja wykracza poza możliwości prospekcji powierzchniowej i wymaga przeprowadzenia badań sondażowych.
