Stanowisko nr 2 w Samławkach to cmentarzysko kurhanowe wchodzące w skład zespołu sepulklarnego (3 cmentarzyska i 7 kurhanów satelitarnych) położonego w dawnym lesie miejskim Reszla (obecnie Nadleśnictwo Mrągowo). W skład nekropoli wchodzi osiem kopców wzniesionych w konstrukcji kamienno-ziemnej, zróżnicowanych pod względem rozmiarów. Do badań wykopaliskowych w sezonie 2016 wytypowano największy z nich, mierzący 13 metrów średnicy i 1,7 metra wysokości. W ciągu czterech tygodni udało się wyeksplorować i zadokumentować skanerem laserowym 16-warstwowy płaszcz nasypu oraz zlokalizowaną pod nim komorę grobową – prostokątny bruk przykryty płytami kamiennymi wspartymi na kamiennym murku. Wewnątrz komory zarejestrowano 12 popielnic zawierających przepalone szczątki ludzkie. Uzyskane wyniki potwierdzają dotychczasowe ustalenia na temat chronologii samławeckich kurhanów badanych przez Fundację Dajna i IA UW w latach 2012-2015. Wstępna rekonstrukcja obrządku pogrzebowego ludności wznoszącej kurhanowe nekropole w tym rejonie wskazuje, że był to proces długotrwały, odzwierciedlający przemiany związane z powstaniem, rozwojem i zanikiem idei ciałopalnych pochówków podkurhanowych (od VI do I w p.n.e.). Za najstarsze należy uznać groby zlokalizowane w obrębie badanego w tym sezonie cmentarzyska. Popielnice to formy typowe dla późnej epoki brązu i występującej w tym czasie na Warmii i Mazurach kultury łużyckiej. Konstrukcje komory grobowej zawierają wyraźne nawiązania do łużyckich, płaskich grobów w obstawach i skrzyniach kamiennych. Powolna, ale czytelna ewolucja zachodzi na drugim z badanych cmentarzysk – Samławki st. 1. We wzniesionych tam kurhanach obok „archaicznej”, łużyckiej ceramiki pojawiają się formy zwiastujące nowy, typowy dla wczesnej epoki żelaza, styl. Nadal jednak to formy w stylu łużyckim stanowić będą większość. Najmłodszy horyzont wyznaczają pochówki zawierające popielnice z wielodzielnymi uchami i zdegradowanymi już tylko do prostokątnego bruku komorami grobowymi. Cechą wspólną wszystkich kurhanów, niezależnie od ich chronologii, jest kamienno-ziemny nasyp i ograniczający jego podstawę krąg kamienny.
