Stanowisko nr 8 w Samławkach to płaskie cmentarzysko ciałopalne zlokalizowane na zachodnim brzegu jeziora Legińskiego, w obrębie kompleksu leśnego należącego do Nadleśnictwa Mrągowo. Systematyczne badania wykopaliskowe rozpoczęto na nim w 2015, kiedy po przeprowadzeniu badań powierzchniowych zarejestrowano na powierzchni kilkadziesiąt luźnych, zalegających na wtórnym złożu zabytków metalowych. Planigrafia znalezisk oraz wyniki pierwszego sezonu badań pozwoliły oszacować wielkość cmentarzyska oraz wstępnie określić jego rozplanowanie, chronologię i rodzaj pochówków. Nekropola należy do jednych z większych, płaskich założeń sepulklarnych znanych na Warmii i Mazurach. Na dwóch sąsiadujących ze sobą wzniesieniach rozlokowano groby, których chronologia odzwierciedla proces rozprzestrzeniania się cmentarzyska na powierzchni około 1,5 ha od wczesnego okresu wpływów rzymskich po fazę E okresu wędrówek ludów. W sezonie 2016 prowadzono prace wykopaliskowa na obydwu wzniesieniach, w zachodniej części stanowiska (8A) oraz w części wschodniej (8B). W części zachodniej kontynuowano prace w strefie występowania grobów popielnicowych oraz grobów w obstawach kamiennych. Ten wyraźny podział, zaobserwowany już podczas pierwszego sezonu, wskazuje na wyraźne oddzielenie pochówków jamowych bezpopielnicowych od pochówków deponowanych w popielnicach lub obstawach. Wśród kilkudziesięciu wyeksplorowanych grobów w tej części cmentarzyska znalazły się groby popielnicowe w czystym piasku oznaczone pojedynczym kamieniem, groby jamowe z popielnicami obsypanymi resztkami stosu, groby jamowe w obstawach kamiennych z przystawkami, czy wreszcie jamowe groby zbiorowe z pochówkami zdeponowanymi w pojemnikach pochodzenia organicznego. Różnorodności pochówków towarzyszy bogactwo ornamentyki popielnic oraz znajdującego się w nich wyposażenia. Wśród tegorocznych znalezisk znalazły się między innymi dwie srebrne zapinki trójpalczaste świadczące o użytkowaniu cmentarzyska aż do późnego okresu wędrówek ludów. Badania wschodniej części cmentarzyska (8B), potwierdziły przypuszczenia o jego starszej metryce w stosunku do całego założenia. Rozplanowanie wewnętrzne tej części nekropoli to rzędowe układy grobów popielnicowych i towarzyszące im, pojedyncze groby jamowe z resztkami stosu pogrzebowego. Dominującym wyposażeniem są tu kolie z paciorków brązowych i zawieszek ósemkowatych.
